Medisch verbruik vanuit geografisch perspectief in België: longitudinaal rapport 2009-2013

Context

We publiceren regelmatig rapporten over de variaties in de uitgaven van de ziekteverzekering tussen de Belgische gewesten en arrondissementen.

Het gaat over de uitgaven van de ziekteverzekering, dus over de uitgaven die verbonden zijn aan de terugbetaalbare verstrekkingen. Die uitgaven vertegenwoordigen een zeer groot deel van het “medisch verbruik” in België.

Om een meer genuanceerd beeld te geven over de geografische verschillen, vermelden onze rapporten, naast de brutogegevens, ook gestandaardiseerde gegevens die rekening houden met de verschillen in bevolkingsstructuur.

Trends 2009-2013 op basis van de bruto-uitgaven

• In Brussel blijven de gemiddelde uitgaven, die zich aan het begin van de periode reeds duidelijk onder het nationale gemiddelde bevonden, verder daarvan afwijken (bruto-index: 91,7 in 2013). Het specifieke profiel van Brussel kunnen we in het bijzonder in verband brengen met haar sterk verstedelijkt karakter. Opvallend voor 2013 zijn de lagere gemiddelde uitgaven voor de gehospitaliseerde patiënten in vergelijking met het nationaal gemiddelde. Traditioneel liggen deze uitgaven in Brussel immers hoger.
• In Vlaanderen zijn de gemiddelde uitgaven iets sneller gestegen dan de nationale gemiddelde uitgaven. De gemiddelde uitgaven hebben het Belgisch niveau in 2009 bereikt en bevinden zich daar sindsdien iets boven (bruto-index: 100,5 in 2013).
• In Wallonië bevinden de gemiddelde uitgaven zich gedurende de hele periode boven het nationale gemiddelde. In 2010 stijgen ze minder snel dan het nationale gemiddelde, maar zowel in 2011, 2012 als 2013 nemen de gemiddelde uitgaven terug iets sterker toe (bruto-index: 101,7 in 2013). De jaarlijkse stijging van de totale gemiddelde uitgaven maskeert de evoluties op het niveau van de uitgavengroepen waaruit ze zijn samengesteld. Voor Wallonië beïnvloeden vooral de uitgaven voor de gehospitaliseerde patiënten en de lange termijn-, chronische zorg en revalidatie uitgaven de geobserveerde stijging in de totale uitgaven.
  
  

Trends 2009-2013 op basis van de gestandaardiseerde uitgaven

De gestandaardiseerde uitgaven houden rekening met de invloed van de leeftijd, het geslacht en het sociaal statuut van de verzekerden op de geobserveerde uitgaven.

• In Brussel is de afwijking in vergelijking met het nationale gemiddelde minder groot dan bij de bruto-gegevens (directe gestandaardiseerde index: 95,2 in 2013).
• Dat is ook het geval voor Wallonië (directe gestandaardiseerde index: 100,8 in 2013).
• In Vlaanderen is de directe gestandaardiseerde index (101,7 in 2013) hoger dan de bruto-index.

Voor het grootste gedeelte van de beschouwde periode zijn de vastgestelde verschillen in de bruto-uitgaven in Brussel en Wallonië dus gedeeltelijk te wijten aan de bevolkingsstructuur. Andere factoren of combinaties van factoren waarmee wij in ons onderzoek geen rekening hebben kunnen houden, spelen ook een rol, vooral in Vlaanderen.

Uitgaven per arrondissement

Naast de resultaten per gewest, onderzoekt het rapport ook de totale uitgaven per arrondissement voor het jaar 2013. De verschillen tussen de arrondissementen blijven veel groter dan de verschillen tussen de gewesten.

Het rapport 2009-2013 bevat ter informatie, naast de totale uitgaven, ook de uitsplitsing per arrondissement voor 6 grote uitgavengroepen in 2013:

1. de ambulante uitgaven in het algemeen
2. de ziekenhuisuitgaven in het algemeen
3. de terugbetalingen van de maximumfactuur
4. de uitgaven in de psychiatrische instellingen
5. de residentiële uitgaven en de uitgaven in gemeenschappen
6. de uitgaven op lange termijn, de uitgaven voor chronische ziekten en op het vlak van revalidatie.